Arytmogenna kardiomiopatia prawej komory

Z przedmowy prof. dr hab. n . med. Elżbiety Katarzyny Biernackiej

Szanowni Państwo

W marcu 2022 r. odbyła się coroczna, już XXVIII konferencja szkoleniowa Asocjacji Elektrokardiologii Nieinwazyjnej i Telemedycyny Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego „Kasprowisko 2022”, jako jedna z pierwszych konferencji on site w czasie wygasającej pandemii. Ważnym wydarzeniem w czasie jej trwania było całodzienne „I Sympozjum Arytmogennej Kardiomiopatii Prawej Komory”. W czasie sympozjum wykłady wygłosili najwybitniejsi znawcy tematu z kraju i ze świata. Niestety, nie wszystkich mogliśmy gościć w Zakopanem, gdyż niektórzy z nich wybrali formę online, która na dobre zagościła w ostatnich trudnych czasach na różnych spotkaniach naukowych. Mimo wszystko sympozjum było wielkim sukcesem. Uważam, że znakomite opracowania przedstawione przez największe autorytety w arytmogennej kardiomiopatii prawej komory, obejmujące całą problematykę choroby, od historii badań, przez mechanizmy patofizjologiczne, do rozpoznawania i leczenia, włącznie z najnowszymi osiągnięciami w każdej z wymienionych dziedzin, zasługują na to, by trafić do jak najszerszego grona odbiorców. Wówczas pojawiła się idea tej książki, która jest pierwszą monografią na temat arytmogennej kardiomiopatii prawej komory w Polsce i jedną z niewielu na świecie.

Monografia jest skierowana przede wszystkim do kardiologów, ale również lekarzy innych specjalności i studentów medycyny. Układ książki odzwierciedla sesje Sympozjum, które były powiązane tematycznie, stanowiąc oddzielne bloki. Zależało mi na tym, aby książka, podobnie jak Sympozjum, przedstawiła możliwie szeroko problematykę tej ciągle niepoznanej do końca kardiomiopatii, którą jednak w wyniku ciekawości i wysiłków badaczy rozumiemy coraz lepiej i dzięki temu jesteśmy w stanie coraz skuteczniej pomagać naszym pacjentom.

O Autorze

Prof. dr hab. n. med. Elżbieta Katarzyna Biernacka jest absolwentką Akademii Medycznej (obecnie Warszawski Uniwersytet Medyczny) w Warszawie. Od początku swojej kariery zawodowej jest związana z Narodowym Instytutem Kardiologii w Warszawie. Tytuł profesora nauk medycznych uzyskała w 2016 r.

Jej najważniejsze osiągnięcia i zainteresowania badawcze związane są z problematyką zaburzeń rytmu o podłożu genetycznym, w tym szczególnie arytmogenna kardiomiopatią prawej komory (AKPK) i kanałopatiami. Jest współautorką pionierskich prac z zakresu patomorfologii, histologii i ultrastruktury AKPK, które udowodniły hipotezę, że AKPK jest kardiomiopatią, a nie dysplazją. Była główną badaczką w polskiej części projektu „Arrhythmogenic Right Ventricular Cardiomyopathy/Dysplasia: Clinical Registry and data base, evaluation of therapies, pathology registry, DNA banking” w ramach 5. Programu Ramowego Unii Europejskiej 2002-2006. Ma najbardziej rozległe doświadczenie z chorymi z AKPK w Polsce. Do jej największych osiągnięć należy zaliczyć wykrycie podłoża genetycznego AKPK w Polsce i pierwsze na świecie doniesienie o powikłaniach zakrzepowych w tej chorobie. Współpracowała w zakresie badań nad AKPK, w szczególności nad stratyfikacją ryzyka nagłego zgonu sercowego, z wieloma ośrodkami zagranicznymi (St. Geroge’s Hospital, Wielka Brytania; Lund University, Szwecja; University of Padua, Włochy; University of Rochester , USA; The Hospital for Sick Children, Kanada; Montreal Heart Institute, Kanada).

Prowadzi prace badawcze nad podłożem genetycznym, korelacją genotyp-fenotyp i oceną ryzyka nagłego zgonu w arytmogennych chorobach o podłożu genetycznym. Prowadziła pionierskie prace nad czynnikami ryzyka nagłego zgonu w zespole Andersen-Tawila. Wraz z prof. Sylvią Priori i prof. Carlo Napolitano (Włochy) jest współautorką wieloośrodkowego badania „Epidemiological Registry of Inherited Arrhythmogenic Diseases”, przedstawiającego historię naturalną i stratyfikację ryzyka w zespole Andersen-Tawila.

Przedmiotem jej zainteresowań badawczych są również wady wrodzone serca. Jest współtwórczynią i koordynatorką programu przeznaczyniowego wszczepienia zastawki płucnej, jednego z największych sukcesów Narodowego Instytutu Kardiologii w Warszawie. W grudniu 2008 roku wszczepiono zastawkę płucną metodą przeznaczyniową czterem pacjentom z dysfunkcją zastawki homograftu płucnego. Były to pierwsze w Polsce zabiegi przeznaczyniowego wszczepienia zastawki serca. Jest także autorką licznych publikacji i doniesień z zakresu leczenia zaburzeń rytmu u chorych z wadami wrodzonymi serca.

Jest członkinią Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego (PTK) i Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC), Grupy Roboczej Chorób Mięśnia Sercowego i Osierdzia Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego oraz Sekcji Elektrokardiologii Nieinwazyjnej i Telemedycyny (SENiT), International Society of Holter and Noninvasive Electrocardiology (ISHNE), Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego i Sekcji Wad Wrodzonych Serca u Młodocianych i Dorosłych (członkini zarządu w latach 2017-2021). Członkini zarządu SENiT (2012-2017), przewodnicząca elekt SENiT (2019-2021), przewodnicząca Asocjacji Elektrokardiologii Nieinwazyjnej i Telemedycyny (AENiT) w latach 2021-2023. Członkini Task Force on Arrhythmogenic Right Ventricular Dysplasia of Working Group Myocardial and Pericardial Disease Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego w latach 1992-1997. Członkini Europejskiej Asocjacji Rytmu Serca EHRA i The European Cardiac Arrhythmia Genetics (ECGen) Focus group, EHRA.